'Gevaarlijke' vakantie

Is iedereen nog lekker van het mooie weer aan het genieten? In Bogotá is het weer helemaal van slag. Er zijn de afgelopen weken enkele wolkbreuken geweest, waardoor hele straten onder water kwamen te staan. Gelukkig hebben we dat niet in levende lijve ondervonden, want wij zaten de afgelopen twee weken in 30° C.

We zijn net terug van Cartagena en het was echt super! Cartagena is een koloniale stad aan de Caribische kust, waar alle Colombianen - en ook wat Amerikanen - vakantie vieren. Camilo en ik hebben vooral de onderwaterwereld ontdekt, want we hebben onze eerste duikcursus gedaan, wat echt te gek was. Ik moet eerlijk toegeven dat mijn eerste duik niet zo geslaagd was, want ik was te zeeziek en zat alleen maar te denken: ´waarom heb ik niet aan Camilo gevraagd wat de duikinstructeur precies zei over overgeven onder water?´ Gelukkig heb ik het niet nodig gehad en waren de drie duiken die volgden een stuk leuker.
De cursus bestond uit een volle dag (ochtend, middag en avond) theorie - in het Spaans dus - en twee ochtenden met elk twee duiken. Er waren heel veel rare, kleurige vissen en veel koraal  om te bewonderen en het water was soms zo helder dat we de indruk hadden alsof we in een raar zwembad waren.
Overigens nog een grappige anekdote over het vertrouwen van Colombianen in hun eigen volk: onze duikinstructeur vertelde de eerste dag dat hij die ochtend een soldaat bewusteloos uit het water zag worden gehaald. Dat was ter illustratie van dat duiken heel gevaarlijk kan zijn. Dat is dus ook zo, want de volgende dag vertelde dezelfde duikinstructeur dat de soldaat het niet had overleefd. Volgens Camilo was het verhaal onzin of in ieder geval niet die dag gebeurd en dat hield hij vol totdat we de dag daarop de krant zagen met het verhaal van de dode 23-jarige soldaat, die op het punt stond om met verlof naar zijn zes maanden zwangere vrouw te gaan, toen hij werd teruggeroepen om nog bij een opdracht te assisteren. Dus toch geen leugen...

´s Avonds zijn we een paar keer uitgegaan en we hebben een nieuw spel ontdekt: ´herken de hoer´. Er kwamen soms groepen meiden binnen die er heel goed uit zagen, mooie kleren aanhadden en die na een kort praatje er met een of andere loser vandoor gingen. Zo leerde ik ook een andere kant van Colombia kennen, zeiden Camilo en zijn vrienden schaamtevol, maar toen merkte iemand op dat wij ze toch in de etalage hebben... Ook weer waar.

De allereerste avond zijn we nog naar een voetbalwedstrijd in Barranquilla geweest (een club uit Bogotá speelde daar). Barranquilla bleek echter toch iets meer dan een uur rijden weg te zijn en toen we ook nog werden aangehouden door de politie die snelheidscontrole deed, wisten we dat we de eerste helft niet zouden halen. We knepen hem overigens wel met de politie, want die schijnt heel corrupt te zijn (volgens Camilo is het leger hier supergoed en de politie superslecht). Ze lieten gelukkig de boete zitten, maar maakte nog wel een grap door een andere agent ons toch de boete te geven om het vervolgens weer terug te nemen (haha... :-|). Bogotá verloor trouwens met 3-1.

De reis naar Cartagena hebben we met de auto gedaan, wat ongeveer twee dagen in beslag neemt. Een groot deel van de route was voor de tijd van president Uribe (sinds 2002) onbegaanbaar gebied. Destijds zat het vol met guerilla. Tegenwoordig zit het vol met legereenheden die je soms aanhouden om te vragen waar je naartoe gaat en waar je vandaan komt en je autopapieren controleren. Op zich is het niet zo´n last, maar het houdt toch weer op, dus we zijn er niet altijd blij mee (vooral niet als we net een reeks vrachtwagens hebben ingehaald, die ons tijdens onze stop weer passeren.. ). Op een gegeven moment op de heenweg werden we weer aangehouden, maar ditmaal voor een wel heel apart verzoek: of we een soldaat een lift konden geven. Ik was de enige die voor was - leuke ervaring - maar Felipe (beste vriend van Camilo) zei snel dat de auto vol was. Zo leuk is het leger nu ook weer niet.

Op de heenweg hielden we een tussenstop in Montería, waar Lina (vrouw van Felipe) vandaan komt. We verbleven daar twee dagen bij haar moeder en dag twee hebben we de HELE dag doorgebracht in de megavilla van haar tante, want die was jarig. De familie was echt superaardig, maar ik moet zeggen dat ze niets snappen van vegetariërs. ´s Ochtends kreeg ik schaal vol fruit en vruchtensap en ´s middags een blaadje sla met wat wortel en komkommer. Ik zat echt superverlekkerd te kijken naar de borden van de anderen met rijst, etc.

Overigens is Montería thuisbasis van alle beroemde paramilitairen (rechtse groepering die via illegale, brute wegen de FARC en aanhang bestrijdt en zo ook het volk onderdrukt). Tegenwoordig zitten alle grote bazen echter in de gevangenis in de VS en is het er een stuk fijner leven. Op de terugweg hebben we hier nogmaals overnacht, alsook in Medellín, wat voorheen de stad van Pablo Escobar was. Dat was dus ook geen lekker buurtje vroeger, maar nu merk je ook daar niets meer van.

Tegenwoordig kun je hier best lekker vakantie vieren en dat hebben we dus ook gedaan!