Veilig naar een festival

Dit weekend was weer eens lang weekend (wordt straks weer wennen slechts 2 dagen vrij) en in Bogotá werd het grootste gratis rockfestival van Latijns-Amerika gehouden. Alle leraren van school waren superenthousiast; Camilo en z´n vrienden iets minder. Gratis betekent namelijk dat al het gespuis ook heen kan (zijn een tikkeltje meer paranoïde dan mijn leraren) en bovendien zijn het hier net Hollanders, gratis betekent tot de nok toe gevuld. Maar goed, Camilo wilde wel heen als ik echt (ECHT) heen wilde. Jullie kunnen wel raden dat, met het festivalseizoen in Nederland ook weer in volle gang, het bij mij ook jeukte. Vandaag, de laatste dag, gingen wij dus op naar het park waar het festival gehouden werd.

Gratis festival betekent dus wel zware controle (schoenen uit enzo, heel vies.. ). We moesten er door twee. Bij de eerste zei de eerste man tegen me dat ik geen flesje water mee mocht nemen. Dat heb ik hem toen maar kado gedaan. De tweede man zei dat ik geen fototoestel mocht meenemen. In deze tijd, waarin je met elke gsm een foto kan nemen!! Dus ik vraag: ´En nu?´ ´Ja, weet ik niet´, antwoordt meneer. ´Nou, ik ook niet´, zeg ik. Mocht ik toch doorlopen om te zien of ze bij de tweede controle ook zo coulant zouden zijn. Maar toen kwam het. Camilo mocht gewoon niet naar binnen met zijn riem om!! Naar een rockfestival! Wat doen al die kerels dan met hun baggy jeans?? Dus toen waren we er alletwee wel een beetje klaar mee en hebben we maar rechtsomkeert gemaakt. Dus ik heb geen nieuwe, leuke bandjes mogen ontdekken :(

Zondag was de dag van het voetbal, want er was de finale van de confederatiecup en de finale van het Colombiaanse voetbal. Om het verhaal nog iets treuriger te maken, hadden we besloten om naar Hooters te gaan om de nationale finale te kijken, maar dat was voor de anderen gelukkig ook niet voor herhaling vatbaar. Colombiaans voetbal is niet het beste voetbal dat er is, maar ze scoren gelukkig wel veel. Nu is het voor mij vooral de registratie van het voetbal wat het kijken zo irritant maakt. Dat ze altijd op een aantal met siliconen gevulde dames op de tribune moeten inzoomen, vind ik nog niet zo erg, maar wel supervervelend zijn de reclames tijdens de wedstrijd. Dan valt er weer een blok van je beeld weg, waar dan het reclamefilmpje wordt afgespeeld en word je weer verrast met een of andere jingle. Tijdens de grote finale was dit natuurlijk nog vaker dan normaal het geval... Ze zijn er hier vast aan gewend, maar ik na vijf maanden nog steeds niet.

Verder ben ik er het afgelopen weekend achtergekomen hoe erg je de pineut bent als er hier een ongeluk op de weg gebeurt. We waren tien minuten van het dorpje waar we moesten zijn, toen we in een file belandden, waar we drie uur in hebben mogen stilstaan. Twee vrachtwagens waren op elkaar gereden en er was met geen mogelijkheid omheen te rijden en natuurlijk ook geen alternatieve weg (hier is alles lang niet zo volgeasfalteerd als bij ons).

Zo mag ik even een ander verkeershinder gaan oplossen. Camilo is met onze huisgenoot (ook Camilo) naar Transformers, maar meneer is zo handig geweest om de sleutel in de auto te laten zitten. Nu mag ik met de reservesleutel en een taxi die kant uit om ze te redden. Jammergenoeg vonden ze het om de een of andere reden nodig om naar een bios lekker ver weg te gaan, dus ik zal wel een half uur onderweg zijn :(